 |
| এক নতুন সুত্রধাৰ! |
কথাবোৰ অলপ
খেলিমেলি ।গতিকে বুজাবলৈ প্রথমতে এটা ঘটনা দর্শাও আপোনালোকৰ আগত। মই
কিন্তু ঘটনাতোৰ কাহিনীকাৰো নহয়, সুত্রধাৰো নহয়, চৰিত্রও নহয় । মই এজন ক্ষুদ্র প্রতক্ষদর্শী । মই যি দেখিছিলো ঠিক তেনেদৰে দর্শাম
আপোনালোকৰ আগত-
কেইজনমান
মানুহে এটা শান্তিপুর্ণ সমদল উলিয়াইছিল। তেওঁলোকে ভবা মতে কিছুমান নায্য
দাবী পূৰণৰ বাবে।
সমদলটোক আগবঢ়াই লৈ যোৱা নেতা সদৃশ লোককেইজনৰ বাহিৰে আটাইবোৰ
ভাবলেশহীন, যেন আহিব লাগে বাবেই আহিছে, জিন্দাবাদ বুলি চিয়ৰিব লাগে কাৰণেই
চিয়ৰিছে ঠিক তেনেকুৱা অবস্থা।
অলপদূৰ আগবঢ়াৰ পিছতেই আহি ওলাল বাতৰি কাকত আৰু ২৪ x ৭ বাতৰি পৰিবেশন কৰা টিভি চেনেলবোৰৰ সংবাদিক সকল, তেওঁলোকে সোধপোচ কৰাত
নেতা কেইজনে উদ্দাত্ত কন্ঠেৰে তেওলোকৰ সমস্যাতো উপস্থান
কৰিলে হয় কিন্তু তেতিয়াও পালিনেতা সকল সেমেনা সেমেনি কৰিয়েই আছে। দেখিলে
এনে লাগিব যেন সমুখত কাম কৰিবলগিয়া ফাইলবোৰ লৈ বহি থকা কোনো চৰকাৰী কার্য্যালয়ৰ
বৰবাবুৰহে মুখ সেইখন। সমদলটোৰ খবৰ কভাৰ কৰিব অহা কেমেৰামেনকেইজনৰ এই কম্পজিচনটো
চাই অলপো পচন্দ হোৱা নাই ।
‘বোলো ফটো ভাল অহা নাই, অলপ জোৰকে ছিয়ৰক’এজন কেমেৰামেনে এইবুলি কেমেৰাটো ভাবলেশহীন আন্দোলনকাৰী সকললৈ
ঘূৰাইদিলে। এইবাৰ তেওলোকৰ মুখলৈ অলপ পানী আহিল, সকলোৱে পুর্ণ উৎসাহেৰে চিয়ৰিব
ধৰিলে।কেমেৰাৰ পাদার্পণৰ খৱৰ ফোন যোগেৰেই খবৰ দিয়াৰ ফলতেই নে কি নাজানো দহ মিনিতৰ
ভিতৰতেই আৰু বহু মানুহ আন্দোলনত ভাগ হৈ হাত জোকাৰিব ধৰিলে ।ইমানবোৰ
মানুহ আৰু কেমেৰা দেখি বাটৰ মানুহ বোৰেও কিনো হৈছে ছাবলৈ (বা কেমেৰাৰ আগত ওলাবলৈ) জমা হল। গতিকে সন্ধিয়ালৈ যেতিয়া বাতৰিতো পৰিবেশন কৰা হল ৰাইজে শুনিলে এক বিপুল প্রতিবাদৰ
কাহিনী ( যিতো এটা অতি অগূৰুত্তপুর্ণ শান্তি
সমদল আছিল প্রথম অবস্থাত।)
মই
কোনো কাহিনী কব খুজা নাই। কবলৈ আজিকালি এটা কাহিনী নাথাকেই, একেটাসময়তেই একেখন ঠাইত বহু ধৰণৰ
ঘটনা চলি থাকে, গতিকে কাগজ কলমেৰে তাৰ প্রতিতো দিশ বুজাবলৈ উপযুক্ত সামর্থ
কেতিয়াও হব নোৱাৰে। এনেইও আধুনিক যুগৰ
কাহিনীবোৰ তেনেই জতিল। সেই হিছাপত আগৰ দিনৰ কথনশৈলিয়েই সহজ আছিল। যেনেধৰক
সেইযুগৰ আমাৰ যাত্রাপর্টিবোৰ।
যাত্রা
পার্টি ছাই কোনোৱেই এইতো কব নোৱাৰে যে- কিনো হৈছিল মই ধৰিবই নোৱাৰিলো।
কিন্তু আজিকালি নাটক চাওক, গল্প পঢ়ক, বাতৰি কাকত পঢ়ক বা যিয়েই নকৰক কিয়,আপুনি আছল ঘটনাটোৰ এটা দিশহে বুজিব
পাৰিব,আনবোৰ দিশত কি হৈ আছে তাক যে ধৰিব নোৱাৰে যে সেইতো
নির্ঘাট। অতি সৰল কাহিনী আৰু কথনৰ যাত্রাত
তেনেধৰণৰ বিভ্রান্তি কেতিয়াও হোৱা নাছিল। যাত্রাপার্টিবোৰটো কাহিনী কবলৈ এজন সূত্রধাৰ
ঘুৰি ফুৰিছিল যাৰ নাম বিবেক। যাত্রাবিলাকে কোৱা আখ্যানটোৰ কোনো এটা চৰিত্রই বিবেক
নহয়, কিন্তু কাহিনী আগবঢ়াই লৈ যাবলৈ যাত্রাখনত বিবেকৰ যোগদান
অপৰিহার্য্য।
লাহে
লাহে সকলোবিষয়ৰ দৰে কাহিনীৰ উপাদানবোৰো গনতান্ত্রিক হব ধৰিলে। গনতন্ত্র মানে
অবাধ ব্যক্তিগত স্বাধীনতা, আৰু স্বাধীনতা মানেই প্রচলিত নিয়ম ভাঙি নতুন ধৰনৰ আঙ্গিক
আকোৱালি লোৱাৰ অহৰহ প্রচেষ্টা। প্রথমতে প্রতিতো পৰিবর্তনৰেই বহু বিৰোধিতা হয়, কিন্তু লাহে লাহে মানুহে সেই নতুন
আহিলাতো জীৱনৰ শৈলি হিছাপে আকোৱালি লব লগিয়া হয়। যাত্রা
এদিন লুপ্তপ্রায় হব ধৰিলে, নতুন ধৰনৰ নাটক ওলাল; লগতে ওলাল আন আন কাহিনী কোৱাৰ মাধ্যম। সুত্রধাৰ
কিন্তু সকলোতে আছে ।
সুত্রধাৰ মানে যি কাহিনীতো কৈ
শুনায় কিন্তু তাত একো অংশগ্রহণ নকৰে। কিন্তু আমাৰ মানুহবোৰে মাথো
দর্শক হৈ থাকিব ভাল নপোৱা হল, সকলোকে কাহিনীত সক্রিয় ভাগ লগা হল, গতিকে আমি সকলোৱে একে সময়তে ভিন
ভিন কাহিনীৰ চৰিত্র
হৈ সোমাই গলো, আন অর্থত ৰাইজ হৈ পৰিল ভাওৰিয়া দেশেই নাটঘৰ, পৃথিবীখন যেন এটি ইন্তেৰেক্টিভ ৰিয়েলিটি শ্ব, একেটা সময়তে নানাজনে হাজাৰ বিজাৰ
কাহিনীত ভাও লব ধৰিলে, প্রতিটো ঘৰ, প্রতিখন ৰেষ্টুৰেন্ত অলি গলি হৈ পৰিল এটি এটি বেলেগ কহিনীৰ
মঞ্চ। আৰু বিৱেক? আধুনিক মঞ্চত বিৱেকৰ বচন তেনেই
সিমাব্দ্ধ। বিবেক নামৰ কোনোবা সুত্রধাৰ এসময়ত আছিল বুলিও মানুহবোৰে
পাহৰিব ধৰিলে। কিন্তু কাহিনী উপস্থাপনত সুত্রধাৰ
এতিয়াও এক অপৰিহার্য্য বস্তু, বহু ক্ষেত্রত সুত্রধাৰ নহলে কাহিনীটো আগেই নাবাঢ়ে। তাৰেই
সহায়ক হৈ আগবাঢ়ি আহিল আধুনিক প্রযুক্তি বিজ্ঞান, এই বাৰ ৰাইজৰ আগত কাহিনী উপস্থাপন
কৰিবলৈ দায়িত্ত ললে ডিজিতেল কেমেৰা, মোবাইল কেমেৰা, স্পাই কেমেৰা, চি চি টিভি ৰ তৃতিয় নেত্র, ২৪ x ৭ নিউজ চেনেলৰ কেমেৰা। কেমেৰাই সম্প্রচাৰ ধৰিলে আমাৰ
অভ্যন্তৰিন অন্ধকাৰ খিনি ৰাজহুৱা ভাবে । যেন আমি ব্যক্তিগতভাবে বন্ধ কুথৰিত
আবদ্ধ হৈ আছো বিগ বছৰ অংশগ্রহনকাৰিসকলৰ দৰে, আৰু আমাৰ খোৱা কামোৰাবোৰ চাই আন সকলোৱেই মজা লব ধৰিছে ।কেমেৰা হৈ পৰল আজিৰ যুগৰ নতুন সুত্রধাৰ।
তাৰো বহু বছৰেই হল: নতুন সুত্রধাৰ অতি সফল হল মানব সমাজৰ অন্তর্ণিহিত অভিলাশাৰ
বাবে। সেয়া হল ‘ভয়ুৰিজম’ (আনৰ ভিতৰুৱা কথা লুকাই চুৰকৈ চোৱা আসক্তি)।কেমেৰা গৈ পালে সকলোৰে শুৱনি কোথালৈ, দর্শক হৈ পৰিল উৎফুল্লিত। আমাৰ জনজীৱনত
কেমেৰাৰ প্রভাব দেখুৱাবলৈএই এই ১৯৯৮ চনত এখন চিনেমা ওলাইছিল নাম
‘ট্রুমেন শ্ব’। ট্রুমেন বার্বেক (জিম কেৰি ) যি চিনেমাখনৰ মুখ্য চৰিত্র এজন সাধাৰণ আমেৰিকান যেনেই লাগিল
আৰম্ভনিতে। এখন সৰু চহৰত জন্ম হৈ ডাঙৰ দীঘল হৈ প্রেমত পৰি চিনেমাখণৰ শেষত হে তেও
গম পাই যে তেওৰ জীৱনতোই এটা ৰিয়েলিতি শ্ব। মানে জন্মৰে পৰাই ট্রুমেন এটা বৃহৎ
ষ্টুদিওৰ ভিতৰত আবদ্ধ।
তেওৰ ঘৰ, চৌহদ ,চহৰ প্রতিতো বস্তুই এ কৃতিম আৰু ২৪ x ৭ কেমেৰাই তেওৰ জীৱনৰ প্রতিতো মুহুর্তই সম্প্রচাৰ কৰি
আছে, ৰাইজৰ বাবে । ট্রুমেনৰ মাক, দেউতাক, প্রেমিকা, ঘৰৰ কাম কৰা মানুহ, চহৰৰ সকলো দোকান, পষ্ট আফিছৰ মানুহ সকলো আভিনেতা অভিনেত্রি! আৰু তাকে চাই লাখজনে মজা লৈছে ।
ইয়ালৈ কোনো সমস্যা নাছিল, কিবা এটা নতুনক আদৰিবলৈ, অগ্রাহ্য কৰিবলৈ বা আকোৱালি লবলৈ অলপ
অসুবিধাতো হবই, কিন্তু গনতন্ত্রত আতাইতকৈ ভাল
কথাটো হল আমি সকলোতে অমান্তি হব পাৰো। অবশ্যে মাত্র অমান্তিহে হব
পাৰো, বাকি যি হৈ আছে যি হব লাগে ইচ্ছা থাকিলেও তাত আমাৰ কোনো
কৰনীয় নাই। এক হিচাপে ভালো কথা, বছ্ কৈ দিলে হল ‘মোৰ গাত
দোষ নাই’। তাৰ পিচত আৰম্ভ হৈ যাব আমাৰ বুদ্ধিজীবি বিচাৰধাৰা (আধুনিক
গনতন্ত্রৰ আন এটা অবদান ) –এইটোহে
হব লাগিছিল হেন তেন ইত্যাদি ইত্যাদি। আৰু নানা মতভেদ লৈ নানাজনে
আমান্তি স্বত্তেও বস্তু এটা চালু হোৱাটো জীবনৰ ধাৰা হৈ পৰাতোত আমি বাধা দিব
নোৱাৰো।
এই নতুন সুত্রধাৰৰ অপৰিহার্যতাক লৈয়েই দীবাকৰ বেনার্জীয়ে
২০১০ চনত বানালে LSD , (মাদক দ্রব্য lysergenic acid নহয় লাভ চেক্ছ ধোকা )। বানিজ্যিভাবে সিমান সফল নহলেও চিনেমাখনৰ নতুন দিশটো আছিল
প্রথম বাৰৰ বাবে চিনেমাএখনত সুত্রধাৰ হিচাপে ব্যবহাৰ কৰা হৈছিল কেমেৰা। চিনেমাখনত
ঘটা প্রতিতো ঘটনা আমি গম পোৱাকৈ আৰু নোপোৱাকৈ আমাৰ চাৰিওপিনে নানা ধৰনৰ
কেমেৰাবোৰে যেনেকৈ দেখিছে থিক চিনেমাখনৰ কাহিনীতো বর্ণনা কৰা হৈছে।
এযুগ ব্যৱধানৰ
পিচত নির্মান হোৱা একেবিষয়ৰ চিনেমা দুখনৰ মাজত মৌলিক পার্থক্য মোৰ মতে এয়েই (মই
নিজকে কলো -‘সকলোৰে
দৰে ময়ো সার্বজনিন বুদ্ধিজিৱী হোৱাৰ গণতান্ত্রিক অধিকাৰ সাব্যস্ত নকৰো কিয় ?) যে
১৯৯৮ৰ ট্রুমেন শ্ব ই সমৰি লৈছিল সমাজিক ভয়ুৰিজম (Social voyeurism ) দিশতোক, আৰু ২০১০ ত নির্মান হোৱা এলএচডিত সামাজিক ভয়ুৰিজমৰ বাহিৰেও
সামৰি লোৱা হৈছে সামজিক এক্ষহিবিচনিজম (Social
exhibitionism; এক্ষহিবিচনিজম : যাৰ নিজৰ গোপন অঙ্গ/কথা ৰাজহুৱা থাইত দেখুৱাৰ আগ্রহ আছে)।
মানুহে
দেখুৱাব বিচাৰিছে কেমেৰাই তাক ধৰি ৰাখিছে, মানুহে চাব বিচাৰিচে কেমেৰাই তাক সম্প্রচাৰ
কৰিছে ,থিক আছে তাতেও একো আপত্তি নাই। কিন্তু ইষ্ট ইন্ডিয়া কোম্পানীয়ে
অধিবাসীয়ে গম নোপোৱাকৈয়ে ভাৰতৰ নৃপতি হোৱাৰ নিচিনকৈ কেমেৰাই আমি গম নোপোৱাকে আমাৰ
জীবন নাটকৰ সুত্রধাৰ হৈ পৰিল ।সেয়াও আধুনিক যুগৰ আন আন পৰিবর্তনবোৰৰ দৰেই এটা বুলি আমি
ধৰি ললো ,তাতেও মোৰ এও আপত্তি নাই।
এতিয়া
আহো মুল কথালৈ । সুত্রধাৰৰ কর্তব্য কি? সৰাচৰতে আমি জনা সুত্রধাৰজনে কাহিনীতো ৰাইজৰ সম্মুখত
উপস্থাপনহে কৰে ,নিজে কোনো ভাগ নলয় ,কিন্তু আজিৰ এই আধুনিক নাটঘৰ ,নাটক ,চৰিত্র বা জীৱন সকলো জতিল ;অতি জতিল । সাধাৰনঅর্থত যদি লক্ষ কৰো তেতিয়া আমি আজিও
দেখা পাম কেমেৰাই সুত্রধাৰৰেই কাম কৰি আহিছে ।
তাতেই
আহি পৰে বাক্যৰ শাৰিবোৰৰ ভিতৰত পর্য্যবেক্ষন কৰাৰ প্রয়োজনটো ।সেইবাবেই ৰচনাটো
আৰম্ভ কৰা হৈছে তেনেকুৱা ধৰন উদাহৰন এটাৰে। ভালকৈ বুজিবলৈ আৰু কেইতামান উদাহৰণ
লোৱা হওঁক।
এটা
কার্য্যালয়ত তোষনৰ আৰোপ চহৰখনত বু বু বা বা চলি আছিল,ধৰা হল এটা যৌন তোষন (যৌন এই শব্দটো ঘৰুৱা মহলত ব্যবহাৰ কৰা সকলোৱে তলমুৰ
কৰিব উঠি যায় হয় কিন্তু , সংবাদ মাধ্যমত ব্যবহাৰ কৰাৰ লগেই দর্শক পঢ়ুৱৈৰ টিআৰ পি
বহুগুনে বাঢ়ি যোৱা কথাতোই বুজাই আমাৰ মণ:স্তত্তৰ অৱস্থা !)। আৰোপ বুলি এইকাৰনেই কোৱা হৈছে দুয়ুটা পক্ষৰ অৰোপ
প্রত্যাৰোপত কিছুমান সচাযেন লাগে ,কিছুমান ব্যক্তিস্বার্থৰে প্রনোদিত যেন লাগে ।কোনো ধৰণৰ
হিংসাৰ কাৰণ অকল্পনিয় আছিল ।তেনেতে কেমেৰা আহি ওলাল আৰোপীৰ ভাষ্য লবলৈ ।প্রথমৰ
কাহিনীতোৰ দৰেই বহু মানুহ জমা হল কেমেৰাৰ চ্যাতাৰ খোল খালে -আৰোপিয়ে নিজৰ বক্তব্য
ৰাখিব লৈছিলহে মাথো ৰাইজৰ প্রশ্নবান আৰম্ভ হল আৰু উত্তৰ নহলেই জমাহোৱা
মানুহৰ চৰনৰ ধুলি, হাতৰ মৰমত মানুহজন গুৰুতৰ ভাবে আহত হল।তাতেই ক্ষান্ত
নাথাকি উত্তেজিত ৰাইজে(যি ইমান দিন ইনদিফাৰেন্ট মানে ভাবলেশহীন
ৰাইজ আছিল কেমেৰাৰ প্রবেশৰ আগলৈ) আগবাঢ়ি গল চৰকাৰি আচবাব টেবুল চকি ল্নডভন্ড কৰবলৈ ।
উদাহৰন দুটা পঢ়ি আপোনাৰ লগা নাই নে আপোনাৰ লগা নাই নে যে কাহিনীতোত
সুত্রধাৰে অকল কাহিনীতো উপস্থাপন কৰাৰ বাহিৰেও মানুহবোৰক উত্তেজিত কৰি মুল
কাহিনীতোৰ ফলাফলতো সলনী কৰিছে ?
আৰু
তাতোকৈ দাঙৰ কথাতো হল কেমেৰাৰ সার্বজনিন উপস্থিতি, তাৰবাবে প্রতিটো ঘৰ, প্রতিটো
গলি হৈ পৰিছে মঞ্চ আৰু প্রতিজন মানুহ হৈ পৰিছে এজন এজন অভিনেতা নহলে দর্শক। মানে
প্রতিজন মানুহৰে মন:স্ত ত্তত ক্রিয়া কৰি তাক নিয়ন্ত্রন কৰি আছে কেমেৰাই। কেমেৰাৰ
শ্বাতাৰ খুলিব দিয়ক :কোনোদিনে ৰাজহুৱাভাবে বেয়া মাত
নমাতা মানুহ এজনৰ মুখত আপুনি শুনা পাব :অভিধানতো অকল্পনিয় শব্দবোৰ ,কোনো দিনে কাজিয়া নকৰা মানুহ এজনক দেখিব গনপ্রহাৰত নহলেবা, ৰাজহুৱা উদ্ভন্ডালিত ভাগ লৈছে।
নাই মই
শব্দৰ মেৰপাকেৰে সংবাদ মাধ্যমৰ বিপক্ষে সচৰাচৰ বিবাদৰ এটা
বুনিয়াদ বনাব বিছৰা নাই, যদি তেনে বুলি ভাবিছে তেতিয়াহলে এই তলৰ উল্লেখিত ছোৱালীজনিৰ
ক্ষেত্রত হয়তো সংবাদ মাধ্যম নাহেই আৰু আহিলেও বহুত পিছতহে আহিব পৰে,তাই আমাৰ চুবুৰীৰ ছোৱালী।ধৰি লোৱা হল মৰমলগা ছোৱালীজনিৰ নাম –মিলি (বা জিন্তি বা পম্পী) সকলোৰে মৰমৰ ৰাঙধালী পম্পীৰ এজন
গোপন প্রেমিক থকাৰ কথাটো কোনো গম পোৱা নাই চুবুৰিৰ মানুহবিলাকে (প্রেমত পৰাটো নিশ্চয় কোনো পাপ নহয় আমি সকলোৱে মানো )।এদিন সিহতহালে ক্লাছ বাঙ্ক কৰি ওলাই গল নিৰিবিলি থাইলৈ, লৰাজনে
এটা নতুন কেমেৰা ফোন লৈছিল আৰু তাৰপিচত .......,
তাৰপিছত কি হল ধৰিব পাৰিছেই নিশ্ছয়?
এতিয়া ছোৱালিজনি এটা ৰাতিৰ ভিতৰতেই বেয়া হৈ গল আপোনাৰ চকুত ।কিন্তু
এইকথা নাভাবে কিয় পম্পী যিমান দুৰ ভাব হয় সুস্ত মস্তিস্কৰ সাধাৰন ঘৰুৱা ছোৱালী (তাই আপোনাৰ ভনীও হব পাৰে ,বান্ধবীও হব পাৰে)।
কেমেৰাৰ ছাটাৰ খোলাৰ লগে লগে কিনো হল তায়ো ধৰিবই নোৰাৰিলে। এনে লাগে নতুন সূত্রধাৰে তাৰ
দায়িত্ব অকল কাহিনী কোৱাতেই সিমাবদ্ধ নাৰাখি, ইয়াৰ শ্বাটাৰ খোলাৰ লগে লগে সমুখত থকা চৰিত্রবোৰৰ মানসিক স্তিতিৰো
ৰাসায়নিক বিক্রিয়া (কেমিকেল লোছা!) আৰম্ভ কৰে।কেমেৰাৰ অবস্থিতিত নিচেই সহজ সৰল মানুহবোৰো হৈ
পৰে অতি সংবেদনশিল, অতি আবেগিক, মাজে
মাজে হিংস্রও হৈ পৰে, আৰু হৈ পৰে যৌন –আসক্ত কামুক।
আধুনিক জীৱনশৈলিয়ে বহু নতুন নতুন বেমাৰ আনি দিছে – ভডিও গেম আসক্তি , ইন্টাৰনেত আসক্তি ,হাইপাৰ টেক্সিং,
হাইপাৰ নেটৱর্কিঙ ইত্যাদি ইত্যাদি ।এইবোৰ বেমাৰ ,সিহতৰ জনজীৱনত প্রভাব আদিৰ
বহুতৰফিয়া প্রভাবৰ ওপৰত বহু ধৰনৰ লিখা মেলা বাতৰি কাকত , গবেষনা পত্র আদিত পঢ়িবলৈ
পাই আহিছো।কেমেৰাই আনি ব্যবহাৰত আনি দিয়া এনে মানশিক পৰিবর্তনৰ বেমাৰতোৰো কিবা নাম
আছে নেকি চাবলৈ ময়ো গুগললিলো (googled : অসম্ভব লিপ্যম্তৰ,কিন্তু শব্দটো
ব্যবহাৰ নকৰিলে অসম্ভম ভাবান্তৰ) ,নাই কোনো ধৰনৰ গবেষনা পত্র মই কিন্তু
বিছাৰি নাপালো।
থিক আছে,
এক্ষহিবিচনিষ্টৰ আৰু ভয়ুৰিষ্টৰ মনি কাঞ্ছণ সংযোগ এয়া।কিবা কলেও একো লাভ নাই।এইবোৰ
একো নতুন কথাও নহয়, আগতে ঘটি থকা
ঘটনাবোৰেই এতিয়া অলপ সার্বজনিন ভাবে ঘটি আছে, আৰু প্রযুক্তিৰ উন্নতিৰ বাবে
আমি বেছিজনে বেছি সোনকালে ঘটনাতো জানিব পৰা হও ।ইও এটা নতুন গৰিস্তজনৰ অনুমোদনত হোৱা গনতন্ত্রিক পৰিবর্তন।এইতো কথা হয় যে গনতন্ত্রত
কোনো পৰিবর্তন হোৱাৰ আগতে সংখ্যাগৰিষ্টসকলৰ মতামত লোৱা হয় আৰু লগতে ভাষিক ,ধর্মিয়
,জনগোষ্টিয় সকলো ধৰনৰ সংখ্যালঘুৰ মতবাদৰ বাবে সুৰক্ষা আছে ,পৰোৱা নাই কিজানি মাথো
নাই এনেধৰনৰ সৰু সৰু সামাজীক সংক্রামকৰ বিৰুদ্ধে উদ্রেক হোৱা অশংকাৰহে !
